کمیل کسان خود را بگو تا پسین روز پى ورزیدن بزرگیها شوند و شب پى برآوردن نیاز خفته‏ها . چه ، بدان کس که گوش او بانگها را فرا گیرد ، هیچ کس دلى را شاد نکند جز که خدا از آن شادمانى براى وى لطفى آفریند ، و چون بدو مصیبتى رسد آن لطف همانند آبى که سرازیر شود روى به وى نهد ، تا آن مصیبت را از او دور گرداند چنانکه شتر غریبه را از چراگاه دور سازند . [نهج البلاغه]
 
سه شنبه 89 فروردین 3 , ساعت 2:22 عصر

بند نهم

این پاره پاره پیکر بی جان حسین تست
افتاده روی خاک بیابان حسین تست
این گلبنی که  با  همه گلهای  پرپرش
پژمرده گشته زآتش سوزان حسین تست
این  آبیار  دین  خداوند   ذوالجلال
از خون خویش با لب عطشان حسین تست
سالار ِ  کم سپاه ، که  شد کشته بی گناه
افتاده در میانه یاران حسین تست
این سرو سر سپرده به تقدیر عشق دوست
چون زلف یار گشته پریشان حسین تست
این جسم  سر جدا  ز  قفا  گشته  از جفا
از بهر حفظ امت و ایمان حسین تست
این قطعه قطعه قامت بشکسته استخوان
از کینه زیر سمّ ستوران حسین تست 
آن گاه رو به مادر محنت نصیب کرد
یکدم خراب خانه صبر و شکیب کرد



لیست کل یادداشت های این وبلاگ