سه شنبه 89 فروردین 3 , ساعت 1:36 عصر
از ازل دل بود و عشق آتشین برهان ما
زین سبب عقل ملک شد دست بر دامان ما
دل چو صافی شد عیان گردد دراو نادیدنی
می شود جام جم و آیینه هم حیران ما
ما که نام خویش را درخاکساری یافتیم
از تواضع نام یابد دفتر و دیوان ما
بر سر نان جوین کی پر زند مسکین مگس
چرب و شیرین ره نیابد بر بن دندان ما
ما خزان را با دو چشم نوبهاری بنگریم
تا نیابد راه پیری بر دل و بر جان ما
سردی دی را به داغ آه شهریور کنیم
کی زمستان بگذرد بر جسم تابستان ما
نوری آن عهد ازل را گر بیاد آری مدام
کی تواند بگسلد اهریمنی پیمان ما
نوشته شده توسط نفس باد صبا | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ